اعتصابات در معادن آفریقای جنوبی گسترش یافته است
آذر ماجدی

هفته پیش، پس از ۶ هفته اعتصاب و بدنبال کشته شدن بیش از ۴۰ نفر، اعتصاب معدنچیان معدن ماریکانای لونمین در حاشیه ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی به پایان رسید. کارگران علیرغم درخواست سه برابر افزایش دستمزد، به افزایش دستمزد بمیزان ۱۱- ۲۲٪ رضایت دادند و به سر کار بازگشتند. اما اعتصاب به معادن دیگر طلا، پلاتین و ذغال سنگ سرایت کرده است. ده ها هزار کارگر هم اکنون در اعتصاب بسر می برند.

خشونت و سرکوب پلیس علیه معدنچیان همچنان ادامه دارد. پنجشنبه گذشته پلیس در دو کامیون آب پاش ضد شورش و تعدادی خودروهای مسلح به تجمع کارگران اعتصابی پلاتین آنگلو آمریکن در یک حلبی آباد محل زندگی معدنچیان حمله ور شد. کارگران اعتصابی با سنگ و لاستیک سوخته و تنه درخت در این محل سنگربندی کرده بودند. طبق گفته رهبر اعتصاب، اوانز زاموکگا به آسوشیتدپرس، ماشین پلیس از روی یک کارگر رد شد و و چندین متر او را روی زمین کشید. این کارگر همان شب در بیمارستان درگذشت. بعلاوه پلیس در محل خرید معدنچیان با گلوله پلاستیکی به زنانی که در آنجا مشغول خرید بودند تیراندازی کرد و زنی که رهبر کمیته همبستگی با معدنچیان لونمین بود را با اصابت گلوله بقتل رساند. این دو تن آخرین جان باختگان اعتصابات اخیر در آفریقای جنوبی هستند .

اعتصاب فی الحال به چندین معدن طلا، پلاتین، کروم و ذغال سنگ کشیده شده است. آفریقای جنوبی ۷۵٪ پلاتین جهان را تولید می کند و چهارمین کشور تولید کننده کروم و در میان ده تولید کننده اصلی طلا در دنیا است. شرکت آنگلو یک اولتیماتوم صادر کرده است و کارگران را تهدید نموده که اگر به سرکار بازنگردند، بنا به حکمی که از دادگاه گرفته است حاکی از آنکه این اعتصابات غیرقانونی هستند، کلیه اعتصابیون را اخراج خواهد نمود. شرکت آمپلتز نیز کارگران اعتصابی را به اخراج تهدید نموده است .

از امروز ۳۵ هزار کارگر ۶ معدن طلای آشانتی آنگلو دست به اعتصاب زدند. کارگران معادن وست ویتز و وال ریور به همکاران اعتصابی شان در کوپانانگ پیوستند. کارگران آشانتی خواهان افزایش دستمزد به مبلغ ۱۲ هزار و ۵۰۰ رند هستند. این مبلغ خواست اولیه کارگران لونمین نیز بود. شرکت گلد فیلد هم اعلام کرده که علیرغم گزارشاتی مبنی بر اینکه کارگران اعتصابی بسر کار بازگشته اند، کارگران در بخش غربی معدن طلای کی دی سی در منطقه رند غربی هنوز در اعتصاب بسر می برند .

شرکت ذغال سنگ آفریقا اعلام کرد که کارگران معادن ذغال سنگ مویی پلاتز که روزی ۶۰۰۰ متر مربع سنگ را پروسس می کند پیشنهاد ۲۲٪ اضافه دستمزد کارفرما را رد کردند و دست به اعتصاب زدند. این اعتصاب از جانب ان یو ام سازمان یافته است و لذا از نظر کارفرما و دولت قانونی محسوب می شود. همچنین گزارش شده است که اتحادیه کارگران ترانسپورت و متحد نیز دست به اعتصاب زده اند .

این اعتصابات مهمترین رویداد کارگری از زمان فروپاشی نظام آپارتاید در آفریقای جنوبی است. رو در رو شدن کارگران معادن طلا، پلاتین، کروم و ذغال سنگ با سرمایه داران و دولت و پلیس حامی آنها یک واقعه تاریخی و سرنوشت ساز نه تنها در این کشور، بلکه در عرصه بین المللی است. شواهد حاکی از آنست که هزاران کارگر و خانواده هایشان نه تنها هر گونه توهمی نسبت به دولت اِ ان سی و اتحادیه های موتلف سرمایه داران از قبیل ان یو ام را از دست داده اند، بلکه آماده اند با آنها مقابله کنند. درگیری های شدید میان سرپرستان ان یو ام با کارگران و همچنین حملات وحشیانه پلیس، قتل عام و دستگیری وسیع کارگران، هیچیک نتوانست کارگران را به تسلیم وادار کند.

این واقعیت که کارگران لونمین به مبلغی بسیار کمتر از خواست اولیه خود رضایت دادند، بیانگر ضعف تشکل کارگران است. در میان نمایندگان کارگران تعدادی کشیش حضور داشتند که بر سر میز مذاکره نشستند. اما استقامت و پایداری آنها تا زمانیکه شرکت لونمین را از موضع اولیه اش عقب نشاندند و طی بیست سال موفق به دریافت یک افزایش دستمزد قابل توجه شوند، خود یک پیروزی است. بعلاوه، این اعتصاب و درگیری کارگران با پلیس و دریافت بخشی از خواستهای آنها موجب گسترش وسیع اعتصاب در تقریبا کلیه معادن آفریقای جنوبی گردید. اکنون هفت هفته از آغاز اعتصاب کارگران لونمین می گذرد و فقط در یک شرکت ۳۵ هزار کارگر در اعتصاب بسر می برند .

یک دستاورد مهم این اعتصابات، افشای مفتضحانه اتحادیه سراسری معدن نزد کلیه کارگران و جامعه بود. ان یو ام یکی از پیشتازان مبارزه علیه نظام آپارتاید بود که اکنون به بخش لایتجزای دولت بدل شده است. دبیر کل ان یو ام طی این شش هفته با اظهارات مختلف در دفاع از اقدامات پلیس، در حمله به افزایش دستمزد کارگران لونمین و غیره کاملا هم منافع بودن خود با سرمایه داران و دولتشان را به نمایش گذاشت. این اتحادیه های زرد اکنون از جانب کارگران طرد شده اند. مبارزه طبقاتی در آفریقای جنوبی به عریان ترین شکلی در جریان است. طبقه کارگر در مقابل سرمایه داران، دولت سرمایه و اتحادیه های کارگری جیره خوار آنها قرار گرفته است. اگر از این مبارزات کارگران بتوانند متشکل تر و متحد تر بیرون آیند، اگر بتوانند بطور کامل اتحادیه های زرد را از صفوف خود طرد کنند و علیه کلیت دولت بایستند، دستاوردی بسیار فراتر از افزایش دستمزد کسب کرده اند . *